birseyi yasamaya baslamaktan kurtulmak~

Zaman kavrami insanin icini cizer ya, zamana zaman tanimak daha da ic giciklatici oluyor. Kiskiriyorsun!
Hayati doguran mi zaman, zamani doguran mi hayat cozemiyorum.
Icine doguyorum bazen hayatin. Arayip hal hatir soruyo, kapimi caliyo, bi guzel kahvemi de iciyo, yagdiriyo dertlerini duzinelerce ustume, islaniyorum!. Ustumden sizan her kir oldugu yerde kaliplasip butunlugumu gosteriyo. Kalibim heykel edasiyla orda dikilirken ben baska hayatlarda oluyorum, baskalarini yasiyorum, baskalariyla beraber oluyorum..

Bunlari hic sormuyo.

Farketmiyo, yoruluyorum!

Zihnimdeki siluetlere; yuregimin ta kosesinde, herkesten irak biraktigim en ucra yerde, cok mu bencillik yapiyorum ki ?
Kenarda durdukca sinsiligim artiyo dusunuyorum, planlar yapiyorum hayaller kuruyorum, inceden yagmur olup tenlerine dussem suzulsem iclere dogru gezinsem istegimce huylandirsam, toz olup gozlerine kacsam kapatsam goruslerini bir kac saniyelik onlerindeki firsati goremeseler, gunes olup derilerinde iz biraksam yillar boyu tasisalar, beni gorseler aksileri yansiyan aynaya her baktiklarinda, yildiz olup kaysam tuttuklari dileklerin tasiyicisi olsam yerine ulasip ulasmayacagina karar versem, hediye paketini acarkenki heyecanlari olsam, hazlari, sizilari, dusleri, umutlari, hayalleri olsam cok mu sey istemis olurum?.

Yetebiliyormuyum ki kendime, sana, ona, onlara?..

Kime yardim edebilirim ki icimden yalniz basina duserken?..

Birseyleri yeniden baslatabilirmiyim zamani durdurma kabiliyetim olmadan?..

Cok mu sey istemis olurum tum bunlari isterken.


Sorularima soruyla karsilik verip kendimi rahatlatir, kendimi de cok severim iyiki varim.
narsist simarik sevimli bi okadar da sizden biriyim dimi ;]